ba ba ba ba !!

oğlum .. bugün itibariyle 7 ay 8 günlüksün ve yaklaşık 1 haftadır senin ve bizim uğraşlarımızla anlamını bilmeden de olsa ba ba ba demeye başladın. İtiraf edeyim sen büyüdükçe ve birşeyler öğrendiğini , taklit ettiğini ve bir şeyler yapmaya çalıştığını gördükçe annelik daha da zevkli bir hale gelmeye başladı ve fakat , aynı oranda zorlaştı.

bir şeylerle uğraşmak için çabaladığını gördüğümde artık sevindiğim kadar korkuyorum her an bir kaza gelmesin başına diye. Tabi ki onlar da olacak sonuçta hepimiz düşe kalka büyüdük ama annelik işte pipirikleniyor insan.

Benim alkışla ritim tuttuğum zamanlar senin de mama sandalyesinin tepsisinde ritim tutmaya çalışman , çak oğlum dediğimde minicik ellerini ellerime koyan , yemek yemeğe başladığımızda ya da birinin elinde yemek gördüğünde ağzını şapırdatman,ellerinde gel gel yapman,beşiğinden tutnup ayağa kalkmaya çalışman beni hem inanılmaz sevindiriyor hem de başından hiç ayrılamamamı sağlıyor...

Ve o zaman anlıyorum.aslında ne kadar zorlandığını , büyümenin ne zor olduğunu ,ellerinle bir şeyleri kavramaya çalışmanın  ve bunu öğrenmenin , konuşmanın, ba ba ba , anne  demenin ve çoğu zaman diyememenin ne zor olduğunu ,ayakta dikilmeye çalışmanı,etrafında olup bitenlere bir anlam yüklemene çalışmanı ya da ne bileyim işte...

Yavrum benim, şuan annene en çok muhtaç olduğun , en savunmasız olduğun , her türlü tehlikeye en açık olduğun ve korunmaya en ihtiyacın olduğu zamanındasın. bunun için şimdi anne olma zamanı.şimdi güven verme zamanı,şimdi koruma ve kollama zamanı...

seni he türlü olumsuzluktan , tehlikeden canım pahasına,mutluluğum pahasına korumaya hazırım.iyi ki hayatımdasın. iyi ki bana geldin de anne olmayı öğretiyorsun.çok şanslıyım.

hayatıma renk kattın gökkuşağım, seni seviyorum...