4 Şubat 2015 Çarşamba

Atarlanan bebek !!!


  Son bir iki haftadır oğlumun üzerinde bir gerginlik gözlemliyorum. Hırsla bağırmaları,
memeyi elleriyle hırsla cimcirmesi :)) , elimi yüzümü tırmalaması , hep kucağımda olması , beni bir lokmada yutmaya çalışması ağzını açarak ağzıma gözüme saldırması, yere yatırdığım an kendini deli gibi sıkarak bağırması gibi şeyler 
Ne oldu bu çocuğa ? Etrafa sakin , çok mazlum diye tanıttığım , insan canlısı, pozitif , kendiyle barışık , Mutlu,gülücüklerinden bi gülücük daha çıkan oğluma ne olmuştu ? Yanlış bir şey mi yapıyorum? Gibi sorularla baş başa kaldım . 
Şu aralar emekleme derdinde . Ellerinin ve ayaklarının üzerinde emekler pozisyonda durabiliyor fakat ilerleyemiyor, öylece kalıyor sonra yorulup yatıyor ya da geri geri gidip bağrınmaya başlıyor, her zamankinden daha hareketli , etraftaki herşeye saldırıyor, herşeyi ellemeye çalışıyor , konuşmaya çalışıyor , eşyaları yere atmayı öğrendi ben geri veriyorum bir daha atıyor aa düştüüü oyunu oynuyoruz ,benim kucağımdayken beni ittiriyor bırakınca kucak diye ağlıyor . Duvara tosladım ! Bir şeyler var ve ben anlamıyorum . Dişini yeni çıkardı ve çok rahat atlattık sanırım bu 2. Dalga biraz daha şiddetli geçecek diyorum ama dişten kaynaklanan bir huzursuzluk yok saman alevi gibi parlayan ,  ergen gibi atarlanan bir küçük adam var karşımda

Sonra kendimi sorguluyorum benden geçen birşeyler mi var diye . Evet çok zor bir ay geçirdim , ama bana bu zorluğu yaşatan şeyleri sınırlarımın gerisinde tutuyorum . Tavrımı koydum , zamana bıraktım , çomak sokup karıştırmaya çalışanlara da kendimi sert bir dille ifade ettim . Ve bunu bebeğime yansıtmamak için elimden geleni yapıyorum . Öyle sürekli bağrış çağrış bir ev ortamımız yok. Doğumdan beri 1 kere oldu ve ben artık gerçekten çok serttim  . Bunun da sadece etkili olacağını düşünmüyorum . Gerçi bir doktor kontrolünde doktoruma sametin uyku düzeninde değişiklikler olduğunu söylediğimde sen iyi olursan o da iyi olur , senle alakalı dediğinde çok şaşırmıştım . Çoğu şeyi psikolojiye bağlayan bi doktor. Kesinlikle katılıyorum , anne psikolojisi bir bebek için en önemli şeydir ama bu da yeterli değil , başka bişeyler var ... Bu kadar asabiyet normal olmasa gerek . 
Neyse velhasıl büyümenin  sancılı ve oldukça zorlayıcı diğer yüzüyle tanıştım .bu aylarda normal olarak görülüyormuş 2 yaş sendromu gibi yani . Çok güzel , beni inanılmaz rahatlatan bu konuyla alakalı bir yazı okudum Buradan okuyabilirsiniz. Benim sorularıma cevap olan yazılardan biri .

Hemen aldım elime telefonu pıtır pıtır size yazıyorum. Ay bu telefonla yazmak da ne zormuş ayol ! Olsun teknoloji iyidir. Yaşasın 3g, yaşasın akıllı telefonlar, yaşasın yatak odasında yorganın altında telefonla blog yazmak :)))

Sevgiyle kalın ...

2 yorum:

Gülşah önen dedi ki...

Her dönemleri bir sendrom evresi oldu bu çocukların sonumuz hayır olsun :) hep atarlılar :)

Unknown dedi ki...

:)) gerçekten öyle . seyyar psikolog olduk yahu :) bu arada paylaşımlarınızı ilgiyle takip ediyorum . böylelikle hem yalnız olmadığımı anlıyor, hem de yeni şeyler öğreniyorum . ANNE DAYANIŞMASI bu olsa gerek !

Popüler Yayınlar