oğlum yaşına girdiğinden beri düşünüyorum. hamilelik ve çocukla geçem 9 ay + 1 yıl içinde yaşadıklarım,tecrübelerim , hayata bakış açımı kısacası kendimi şöyle bir uzaktan inceleme ve değerlendirme sürecindeyim.
hazır olmakla olmamak arası , istemekle biraz daha beklemek mi? arası bir dönemde hamile olduğumu öğrendiğimde gene de yuppi diye sevinmiştim. bu benim sevgi pıtırcıklığımdan kaynaklanıyor. şuan hiç bir şekilde 2. bir bebeği istemememe rağmen es kaza hamile kalsam ben gene o aynı ben olurum. hamileyim diye sevinirim ! niye böyleyim bilmiyorum ama böyleyim işte abi..
fiziksel olarak sağlıklı ve iyi , psikolojik olarak hüzünlü , kırılmış , yalnızlaştırılmış bir hamilelik dönemi geçirdim.çok ağlamadım ama inadına güldüğüm çok zamanlarım oldu. gülmeyi bir panzehir haline getirip yaşadım. olumlumlamalarla geçti zamanımın çoğu. her gün pilates yaptım , oğluma yazdım , kendimi dinledim , içimde büyüyen oğlumu dinledim , derin derin nefesler aldım. kendi acılarımı ona yansıtmamalıydım.öyle de yaptım.
zor bir doğum süreci yaşadım 10 saat suni sancı , 10 dakika içinde apar topar sezeryana girişim , doğum esnasında kopmam ve uyutuluşum , uyandığımda mutluluk yerine tüm bu ağırlıkları taşıyamamanın verdiği , yenilmişlik , üzüntü , ve neden?lerle ağlama krizi geçirişim ve bir müddet kendime gelemeyişim
her şeye rağmen mutlu mesut kucağım dolu bir şekilde evime gelişim , ama arkamda olup bitenlerden bir haber oluşum. sütümün gelmeyişi , ağlaya ağlaya emzirişim ve mama verişim...
10. gün itibariyle toparlanmış yavaş yavaş kendi işimi kendim görebilir hale gelmiştim. 20. günden sonra yalnız yaşamaya başlamıştım. çok sakin , çok sağlıklı bir bebeğe sahip olmak beni hem mutlu ediyor hem rahatlatıyordu. öyle lohusa depresyonlarına da girmedim . hatta bana yardım ediyor gibi görünenleri de idare ettiğim çok olmuştur.
ama her şeye rağmen en büyük başarılarım ;
mamayı bırakıp 40 günden itibaren tamamen anne sütüne odaklanışım,
emzirebilmek için varımı yoğumu ortaya koyuşum ve bunu başarmam,
yeni , tecrübesiz , bir çok konuda bilgisiz bir anne olarak bebeğimin tüm fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarıyla bi zatihi ilgilenmem ve dağınıklarımın toplanması ve gelen misafir ağırlanması haricinde çok da bir yardıma ihtiyaç duymamam.
ay bebekle şu mu olur , üf şimdi kim uğraşsın modlarına hiç girmeyip oğlumla süper zamanlar geçirmem,
özellikle ilk 6 ay boyunca bir çok olaya daha pozitif bakabilmeyi başarmam,
çocuğumu beni ve eşimi hallaç pamuğu gibi yapmaya çalışanlara karşı kırmızı çizgilerimi net bir şekilde ortaya koymam , evimi , eşimi , bebeğimi hem bir anne hem bir eş hem de bir insan sıfatlarının hepsiyle kavrayabilmem,
hatalarımdan , yanlışlarımdan utanmamam ve gene gene hata yapmaktan korkmayan bir kadın kişisi olmam :)
hayallerimdeki anne olabilmek için tüm engelleri aşmam ve o mertebeye çok yakınlaşmam benim en büyük kişisel başarılarımdandır.
gerisi teferruat. Allah sağlık versin , huzur versin gerisi boş. dün ağladığımıza bugün gülebildiğimiz bir dünyada yaşıyorsak eğer, hiç bir şey hiç bir zaman bitmez .o yüzden bugün ağladığıma da çok takılmıyorum çünkü biliyorum ki yarın ona da güleceğim.
ben şimdi bunları niye yazdım ki :)
sevgiyle kalın...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Popüler Yayınlar
-
eveeet emzirme şöyle iyidir böyle güzeldir derken ,emzirmenin büyük bir cerebesinden bahsetmemişim .bir önceki yazımda doktor kontrolü di...
-
Ben blogumda hamilelik sürecinden pek bahsetmeyeceğim fakat gebeliğimin 5. Ay'ından bahsetmezsek olmaz . 23. Haftamda her gebenin yaptır...
-
tarih 02.06.2014 pazartesiyi gösteriyordu paşam artık 41. haftasını bitirmiş sanki benim sezeryana olan korkumun farkındaymış gibi kıs kıs ...
6 yorum:
İlk doğum günü, çok duygusal oluyor :) Hep 1 sene öncesini düşünüyorsun, anneliğini yaşadıklarını falan sorguluyorsun. Olumlu sonuçlar çıkarman ne kadar güzel, umarım 2. senesi daha da güzel geçer, mutlu yıllar! :)
Evet . Eger bir de yasanilan seyler birazcik agirsa daha da duygusala baglayip sonra ben bunlari neden yazdim moduna giriyosun ben gibi :)
seseyan sonrası o duygusal ağırlığı birebir yaşadım canım çok iyi anlıyorum... hatta nasıl böyle şeylere girdim ben diye şaşırdım kendime. ama şimdi yine olsa sevinirim :)
seseyan yazmışım yaaa sezeryan... :)
Çok zordu sonrası...
İşte işin ilginç tarafı da o sevinmek. Kendimi bazen kafasında huniyle dolanan deli gibi hissediyorum :))
merhaba:) blog keşif etkinliğinden geliyorum blogunuzu takibe aldım.. blogumda benefit hoola set hediyeli bir çekiliş düzenliyorum katılırsanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler ;)
Yorum Gönder